Ιστορικό Ναού 

Τα πρώτα ψήγματα ζωής στην περιοχή του Νέου Φαλήρου ξεκίνησαν να υφίστανται από το 1850-1860. Ένας από τους πρώτους οικιστές, θεωρείτο ότι ήταν η οικογένεια του Βιομήχανου Κωνσταντίνου Γιαννοπούλου η οποία κατοικούσε στο σημείο στο οποίο και βρισκόταν το γνωστό σε όλους ξενοδοχείο ΑΚΤΑΙΟΝ, ενώ σήμερα έχει δημιουργηθεί το Θεραπευτήριο Metropolitan. Από τα πρώτα μελήματα των νέων οικιστών, υπήρξε η δημιουργία λατρευτικών χώρων έτσι ώστε να μπορούν απρόσκοπτα να επιτελούν τις λατρευτικές τους συνήθειες. 
Η αρχή γίνεται με την δημιουργία του Ιερού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Νέου Φαλήρου (1870-1880), ενός από τους παλαιότερους ιερούς ναούς στην περιοχή Φαλήρου-Μοσχάτου, ο οποίος πριν έλθει στην ιδιοκτησία και κυριότητα του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Νέου Φαλήρου το 1982, αποτελούσε ιδιόκτητο ναό της οικογένειας Βλησίδη.
Η συνοικία του Νέου Φαλήρου1, μετά και την ραγδαία ανάπτυξη την οποία γνώρισε κατά το 1890-1920 (σύμφωνα με τα στοιχεία, αριθμούσε περισσότερες από 300 οικογένειες, αρχικά) ξεκίνησε την διαδικασία εύρεσης χώρου για την ανέγερση μεγαλύτερου ναού ο οποίος θα κάλυπτε τις λατρευτικές ανάγκες της περιοχής και στο μέλλον. Για αυτό τον λόγο συστάθηκε Ερανική Επιτροπή από τους πρώτους οικιστές του Νέου Φαλήρου Στυλιανό Παπαδόπουλο και Σπυρίδωνα Ζερβό (Βιομηχάνους) καθώς και Χρήστο Πιτσούλη (Έμπορο) και Γεράσιμο Φραγισκάτο (Δικηγόρο), η οποία κινητοποιήθηκε προς τον Δήμο Πειραιώς και τα Υπουργεία Υγιεινής και Προνοίας καθώς και Παιδείας για να παραχωρηθεί κατάλληλος χώρος. Αυτό έγινε πράξη με την παραχώρηση του οικοπέδου επάνω στο οποίο ιδρύθηκε ο Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου με βάση το ΦΕΚ2 που υπογράφουν οι Πρόεδρος της Ελληνικής Κυβερνήσεως Παύλος Κουντουριώτης και Υπουργός Παιδείας Κ. Γόντικας. 
Το έργο της δημιουργίας του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου δεν ήταν καθόλου εύκολο, όπως αναφέρεται και στα πρακτικά του Ιερού Ναού, καθώς τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίστηκαν σε πρώτη φάση ήταν οι περίεργες πολιτικές συνθήκες της Ελλάδας του Μεσοπολέμου αλλά και η ανάγκη εξεύρεσης πόρων για να μπορέσει ο Ναός να ολοκληρωθεί όσο το δυνατόν συντομότερα. Απόδειξη όλων αυτών αποτελεί το γεγονός ότι το αρχικό σχέδιο - μακέτα (λέγεται πως ο Γεράσιμος Μεταξάς εμπνεύστηκε το σχέδιο από το Ναό της Αγίας Αγνής εκτός των τειχών της Ρώμης), όπως έχει διασωθεί στο αρχείο του Ιερού Ναού, προέβλεπε την κατασκευή 2 πολυτελέστατων καμπαναριών με την δημιουργία πολλών εξωτερικών μαρμάρινων επιχρισμάτων τα οποία, όπως γίνεται κατανοητό, δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν λόγω της οικονομικής αδυναμίας. Πάρα ταύτα αποτελεί τιτάνιο έργο το γεγονός ότι μέσα σε 3 χρόνια από την θεμελίωσή του ο ναός κατέστη εφικτός για να παραδοθεί σε δημόσια λατρεία (06.08.1925 η θεμελίωσή του από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο (Παπαδόπουλο) και 06.05.1928 τα εγκαίνια από τον τότε Μητροπολίτη Κερκύρας Αθηναγόρα, μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη) και μάλιστα στην υπερμεγέθη για την εποχή έκταση των 600m+2. 
Ο Ιερός Ναός, μέσα σε αυτά τα 100 χρόνια ζωής του, έχει υποστεί πολλές εργασίες διασώσεως αλλά και καλλωπισμού, στις οποίες δεν θα αναφερθούμε εδώ με λεπτομέρειες, ειδικά εν όψει του επετειακού τόμου που ετοιμάζουμε με ανέκδοτο υλικό από την ζωή του ναού μας. 
Επίσης, σημαντικό γεγονός αποτέλεσε και η έναρξη δημιουργίας του Πνευματικού μας Κέντρου το 2000 και η αποπεράτωσή του το 2022 με την ολοκλήρωση των δύο τελευταίων ορόφων, δωρεά της οικογένειας Μαυρέα. Τη θέση της στο Πνευματικό Κέντρο, χωροταξικά, έδωσε η πάλαι ποτέ Νυχτερινή Σχολή Εργαζομένου Παιδιού που είχε κτίσει ο Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Κυριών του Φαλήρου και λειτουργούσε απρόσκοπτα για διάστημα πλέον των 50 ετών.

 

1 Μετά το 1925 η συνοικία έγινε Κοινότητα μέχρι και το 1946 που αναβιβάσθηκε σε Δήμο ο οποίος αποκόπηκε από τον Δήμο Πειραιώς, ενώ στην απογραφή του 1951 ο πληθυσμός είχε υπερβεί τους 6.500. Βέβαια το 1968 και ενώ στην περιοχή υπήρχαν μικρότεροι Δήμοι, έπαυσε από Δήμος και απορροφήθηκε και πάλι από τον Δήμο Πειραιά.


2 ΦΕΚ 131/19-07-1928 σελ. 08 Αρθρ. 24