Σελίδα 6 από 11
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
Κατά τήν ?ρχαία τάξη τ?ς ?κκλησίας μας, τό ?νομα δίδεται στό παιδί τήν ?γδοη ?μέρα ?πό τή γέννησή του. Στό Ε?χολόγιο ?πάρχει ε?δική ?κολουθία. Στίς μέρες μας ? ?νοματοδοσία ?χει συνδεθε? ?θιμικά μέ τό βάπτισμα. Πρέπει ?παραίτητα νά ε?ναι ?νομα χριστιανικό γιά νά ?χει τό παιδί προστάτη του τόν ?γιο το? ?ποίου φέρει τό ?νομα. Γιά λόγους ?στορικ?ς συνέχειας ? ?ερά Σύνοδος δέχτηκε νά δίνονται καί ?νόματα ?πό τήν ?ρχαιότητα. ?λλα ?μως ?νόματα δέν πρέπει νά δίνονται.
Τό ?νομα ε?ναι δηλωτικό το? προσώπου καί ?να πρόσωπο ?χει ...?να ?νομα! ? ?πιμονή κάποιων γονέων νά θέλουν νά δώσουν στό παιδί τους δύο καί τρία ?νόματα ε?ναι α?θαίρετη. Ξεκιν? ?πό μικροσυναισθηματισμούς γιά νά ?κανοποιήσουν τούς παπο?δες καί τίς γιαγιάδες. ?λλοι, ?ν? ?ταξαν τό παιδί τους κατά τήν κύηση σέ ?ναν ?γιο, τήν ?ρα τ?ς βάπτισης θέλουν νά δώσουν καί δεύτερο ?νομα, πράγμα πού ?θετε? τό τάξιμό τους.
?τσι, καταλήγουμε νά φωνάζουμε τό παιδί ?χι μέ τό ?νομά του ?λλά μέ ?να ?ποκοριστικό πού προέρχεται ?πό τήν κακοποιημένη σύντμηση το? ?νός ? τή σύνθεση τ?ν περισσοτέρων ?νομάτων.
Τό ?νομα το? παιδιο? σας ε?ναι προορισμένο γιά τήν α?ωνιότητα καί α?τή ? προοπτική το? προσδίδει ?ερότητα. ?ς χριστιανοί ?φείλουμε νά σεβόμαστε τήν παράδοση τ?ς ?κκλησίας μας καί νά μήν κάνουμε το? κεφαλιο? μας.
|